माझ्यापुरतं

प्रिय,
तुला
आता तू आठवत नाहीस. आणि समोर आलीस तरी पापण्या ओलावतीलच असही नाही. कारण आता तुझ्या आणि माझ्या आयुष्याची वर्तुळं एकमेकाना ठिपक्याइतकिही छेदत नाहीत.
   वर्षं सरली. स्वप्नही बदलली. तुझी. नाही म्हणायला आठवतेस तू कधी कधी. पण तुला मिळवण्याची अनावर ओढ उरली नाही. स्वप्न बघायचा धीर नाही होत आता.
   हळू हळू डोळ्यांशिवाय तुला बघायची सवय झाली होती. कल्पनेतली तू. किती सुंदर होतीस! पण आता पटलय मला. स्वप्नांमध्ये फार तर आपल्या समाधानासाठी जगता येतं. आयुष्य विलक्षण बदललं तुझ्या नसण्याने. हसू येतं माझं मलाच.
  तरीही मी आज चंदण्यांइतकच प्रेम करतो तुझ्यावर. निरपेक्ष. तुही त्यांच्यासारखीच सुंदर, हसत रहा. कारण..... सहजच!!
                                                            तुझाच,
                           नाव विसरली असशील कदाचित!